به گزارش جهانی پرس؛ علیرضا خزلی می نویسد، اما در پی این واقعیت، حقیقتی خودنمایی میکند و آن اینست که  در جدول رده بندی مدالها تمام ادوار المپیک شاهد حضور کشورهای خاص در بالای این جدول هستیم.
با نگاهی سطحی هم میشود چنین نتیجه گرفت که کشورهایی که دارای شرایط بهتری از نظر توسعه اقتصادی، اجتماعی، رفاهی و جمعیتی،  در بالای جدول هستند و این شرایط پایدار نشان از پایداری  توسعه در تمام سطوح این کشورهاست.
به تعبیر دیگر اگر ما میخواهیم در این رده بندی در قسمت بالای جدول باشیم باید به توسعه صنعتی و اقتصادی خود نگاهی پایدار و رو به جلو داشته باشیم ، باید در بحث توسعه اجتماعی و رفاه عمومی بیشتر کار کنیم.

این یک همت عالی در سطوح بالای تصمیم گیری مسئولان می طلبد که اگر ما در حیطه اقتصادی و صنعتی و اجتماعی به موفقیتهای پایدار و دائمی دست پیدا کنیم ، بصورت خودکار این پیشرفت در ورزش خود را نشان خواهد داد و ما در جدول در رده بیست و هفتم  نخواهیم بود.
با نرخ رشدی که حرکتی سینوسی دارد نمیشود امیدی به توسعه پایدار و همه جانبه داشت. ورزش نیز استثنا ندارد و یکی از معیارهای پیشرفت و توسعه یافتگی همین جدول توزیع مدل هاست.
ورزش یک صنعت است که از پیشرفتهای علمی و تکنولوژی باید بهرمند گردد تا به صورت یک منابع تولید ثروت خود را نشان دهد .
اینکه مدال های ما چند در صد در سایه پیشرفت همه جانبه کشور در تمام زمینه ها هست خیلی سخت میشود درصدی مشخص برای آن تعریف کرد، زیرا مدالهای ما بیشتر در ورزشهای انفرادی بدست آمده  و پراکندگی کامل در سطح تمامی ورزشها ندارد و بیشتر حاصل تلاشهای فردی ورزشکاران بوده . ما هنوز نتوانستیم در ورزشهای پایه مانند دو و میدانی ، ژیمناستیک، شنا حرفی همیشگی داشته باشیم. پس باید در تمام سطوح  فردی و اجتماعی جامعه ، برای زندگی بهتر کار کنیم، که ورزش خود خود زندگیست..