به گزارش جهانی پرس از پایگاه اطلاع‌رسانی کمیته امداد، «مریم بانو» یک دختر کارآفرین روستایی است؛ زنی مثل بقیه زن‌های روستا، دلش بیشتر از هر چیزی برای زادگاهش می‌تپد و با روحیه مثال‌زدنی و پشتکاری عجیب به آبادانی و اشتغال روستای زادگاهش فکر می‌کند.

در ابتدای جاده منتهی به جنگل زیبای ابر در استان سمنان، فروشگاه صنایع‌دستی کوچک و کارگاهی را می‌بینید که در تمام قفسه‌های آن از دست بافته‌های سنتی و گیاهان دارویی برای فروش چیده شده و تصویری چشم‌نواز ایجاد کرده است.

کارگاهی کوچک پر از دارهای قالی با دیوارهای کاه‌گلی و چند دستگاه دست بافته‌های سنتی که آرزوهایی بزرگی را برآورده می‌کند.

مریم بانو می‌گوید بچه که بودیم وقتی به خانه مادربزرگ‌ می‌رفتیم از تماشای وسایلی که هنر دستان هنرمند آن‌ها بود، لذت می‌بردم، ما بچه‌های بسطامی از دیدن قالی‌های دستباف توی اتاق‌های خشت و گلی، پته‌های رنگ ‌و وارنگ روی میزهای چوبی قدیمی، پارچه‌های گلدوزی شده توی طاقچه‌ها، لحاف‌های چهل‌تکه دوزی‌شده و وسایل بافتنی رنگارنگ سیر نمی‌شدیم.

هرچند برخی از صنایع‌دستی قدیمی ما در اوج بی‌مهری و بی‌خبری از بین رفتند و دیگر حتی یک هنرمند هم در این رشته‌ها نداریم، اما توانستم دوباره برخی از این هنرهای بی‌نظیر کهن ایران را احیا کنم.

مریم بانو که در ابتدا صنایع‌دستی تولیدی را از طریق دست‌فروشی می‌فروخت، اما نزدیک به هشت سالی است با حمایت‌های کمیته امداد و دریافت تسهیلات اشتغال‌زایی توانسته کارگاه صنایع‌دستی روستای ابر را راه‌اندازی کند.

این هنرمند کارآفرین در حال حاضر ۳۰ نفر به ‌صورت مستقیم و حدود ۱۰ نفر غیرمستقیم را در این کارگاه مشغول به کارکرده است.

مریم‌بانو پروانه اصلی کارگاهش به نام گلیم‌بافی است و هم‌اکنون مجوز خانه صنایع‌دستی دارد و سه روز در هفته به تعدادی از بانوان آموزش می‌دهد و به گفته خود اگر فردی واقعا قصد کار داشته باشد برایش وقت می‌گذارد و به ‌صورت رایگان آموزش می‌دهد تا استادکار شود.

نوروز هر سال در نمایشگاه صنایع‌دستی استان سمنان و تهران شرکت می‌کند و تعداد زیادی سفارش‌ هم در آنجا هم دارد.

از شهرهای دور و نزدیک و حتی از سایر کشورها، گردشگران داخلی و خارجی با سفر به شهر گردشگری بسطام به کارگاه مریم بانو می‌آیند. او علاوه بر خرید حضوری، امکان خرید اینترنتی هم را برای مشتریان خود فراهم کرده و به گفته مریم بانو بیشتر فروش محصولاتمان از همین طریق است.

هنوز دست‌های بسیاری به کار است. هنوز در آن کارگاه‌ها که در مسیر هر روزه از چشم‌مان دور می‌ماند، هستند آدم‌هایی که کار می‌کنند و رد دست‌هایشان و اثرانگشتشان روی کارهایشان می‌ماند.